کلام و گفتگو

• والدین می تواند با کلام خود به فرزند آموزش بدهند جملاتی مثل: 

(( نمی توانم  باور کنم که تو این کار راکردی)) که شوق و حیرت و خوشحالی واگر با لحن  تاکیدی بیان شود تعجب والدین  از یک کار نادرست را انتقال می دهد.

(( این طور انجامش بده )) با لحن تند و عصبانی به فرزند گفته نشود چون مفهوم انتقاد از آن برداشت خواهد شد.

جملاتی که می تواند بجای سخنرانی و یا غر زدن والدین ، مفهوم آموزش را در ذهن کودک ایجادنماید : بگذار برایت توضیح بدهم...

بیا با هم این مشکل را بررسی کنیم تا حل شود ...

از جواب این سئوال مطمئن نیستم بگذار فکر کنیم...

جملاتی که می توانددرذهن کودک همدلی ایجادکند یعنی کودک دریابد که مشکل ودرد او برای پدر یا مادر قابل درک است: درباره ... ناراحت ( عصبانی یا خوشحال) هستی !

دوست داشتی ...

فلانی اینجا پیش تو بود نه؟ نتونستی پیش ... بروی ونگرانی او از دستت ناراحت باشددرست می گویم؟

درهمدلی کودک انتظار انعکاس احساس درونی اش را در کلام والدین دارد نه اینکه قضاوت و راه حل بخواهد و به فرزند اجازه درد دل وبیان احساسات بیشتر را می دهد .

اگر والدین  بتوانند احساسات فرزندشان را به درستی درک کنند او نیز احساساتش را آسانتر بیان خواهد ساخت .

پرسیدن اینکه چراچیزی به من نمی گویی؟ کمکی به حل موضوع در ذهن کودک نمی کند بلکه آرام صحبتی مثل این به فرزند اجازه پاسخ بهتر را می دهد: به نظرم نگران / عصبانی / یا ناراحت ... هستی دوست دارم  در مورد این موضوع  با توحرف بزنم اما شاید تو الان دوست داشته باشی در موردش سکوت کنی مگه نه؟ جملاتی که فقط گفت و گو را آغاز می کنند و زمانی استفاده می شود که فرزند در حال رشد آزادی بیشتری را طلب می کند قبل از اینکه  خواسته تو را بررسی کنم می خواهم که این کار... انجام شود

جملاتی که تشویق کننده کودک هستند و رفتار مطلوب کودک راتقویت می کنند. آفرین که .. را انجام دادی من به تو افتخار می کنم من از بابت  امروزت خوشحالم و از تو تشکر می کنم متوجه شدم که بیسکوئیت هایت را با بچه ها تقسیم کردی این کارت خیلی خوب بود.

برگرفته از :کتاب مهارتهایی برای فرزندپروری از انتشارات شرکت پژواک آرمان